κλαμαρός

κλαμαρός, -ά, -όν (Α)

1. κλαδαρός*

2. (κατά τον Ησύχ.) «κλαμαράν

πλαδαράν, ἀσθενῆ».

[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η σύνδεση με το αρχ. ινδ. klāmyati «κουράζομαι» είναι πολύ παρακινδυνευμένη. Πρόκειται ίσως για λαϊκή παραλλαγή τού κλαδαρός].